Die zag ik écht niet aankomen

De veel te drukke trein dendert van Rotterdam naar Schiedam. Tessa Tan en Drazen Jankovic staan allebei in het gangpad bij de deuren. Zij komt van een concert van de rockband 5 Seconds of Summer, hij van de bioscoop. Daar heeft Drazen zoals elk jaar de slechtste film aller tijden, The Room, gezien, becommentarieerd en uitgejouwd. ‘Een vriendin vroeg me of het lukte om werk te vinden als User Experience Designer’, zegt Tessa, net afgestudeerd. ‘Ik antwoordde dat het best lastig is voor iemand met weinig werkervaring.’ Drazen, Expert Fullstack Developer en bij de klant Lead Frontend Developer en UX Designer, staat naast hen, terwijl hij helemaal niet in die trein hoort. ‘Ik had de mijne op een haar na gemist. Als ik iets eerder was, had ik Tessa nooit gezien en horen praten.’ Maar het toeval besloot anders. Drazen twijfelt geen moment. Hij onderbreekt niet alleen de vriend waarmee hij reist, maar ook Tessa en haar vriendin: ‘Sorry hoor, maar je hebt echt niet per se werkervaring of een portfolio nodig om bij een groot bedrijf binnen te komen. Ken je Sogeti al?’  

Van twee jaar naar vier minuten  

Tessa vertelt dat ze best gek opkeek, toen ze werd aangesproken door een wildvreemde. ‘Eerlijk? Ik wist niet goed wat ik moest denken. Het ging ook zo snel. We reisden hoogstens vier minuten in dezelfde trein. Het gesprek duurde nog korter. Mijn eerste gedachte? Dit is een gekke plek voor een recruiter!’ Toch vroeg ze aan Drazen waar ze een vacature kon vinden. Of bedoelde hij een open sollicitatie? Veel tijd voor meer informatie was er niet. Drazen gaf aan dat hij haar kon doorsturen naar de recruiter van Sogeti waarna Tessa hem haar e-mailadres gaf. ‘Waarom ook niet? Ik had niets te verliezen’, zegt ze. Drazen vertelt dat ze vooral veel heeft gewonnen. Tijd welteverstaan: ‘Ik weet hoe het is om te beginnen als UX’er. Het heeft mij twee jaar gekost om te laten zien dat ik meer kon dan alleen programmeren. Dat ik kan onderzoeken waarom design wel of niet werkt. Als je verkeerd begint, is het moeilijk om door te stromen naar de juiste functie. Dat wilde ik Tessa besparen.’  

Op de koffie  

Diezelfde avond nog stuurde Drazen een mail naar de interne recruiter. ‘Tessa en ik hebben elkaar kort gesproken, maar mijn instinct zegt me dat ze ‘een goeie’ kan zijn. Je vindt mensen als haar niet zomaar.’ Of nou ja, in zijn geval vond hij wél zomaar een UX Designer in de trein. Maar normaal gesproken dan. Binnen een paar weken videobelde Tessa met Sogeti. ‘Om even kennis te maken, dacht ik. Maar het bleek direct een sollicitatiegesprek te zijn. Eigenlijk alleen maar goed, want daardoor had ik niet de kans om zenuwachtig te zijn. Het ging heel goed.’ Nu mag Tessa zich dus een Sogetist noemen. Een gelukkige Sogetist. ‘Ik voel me hier heel erg thuis. De cultuur is fijn. Niets is formeel en ik kan iedereen aanspreken en om hulp vragen. Mijn collega’s zijn super.’  

Ongeloofwaardige film  

Nu is het aan Tessa om haar talent te laten zien. Ze is druk bezig met het behalen van certificaten en loert op een mooi project om mee te starten. ‘Het liefst werk ik aan een app die echt iets toevoegt aan onze maatschappij. Misschien wel voor de NS, haha.’ Drazen gelooft dat ze het goed gaat doen. Hij ziet het een klein beetje als zijn missie om nieuw bloed binnen te halen. ‘Weet je wat het is: verse mensen brengen verse ideeën met zich mee. Laat mij maar zien dat je concepten goed begrijpt. Ik geloof niet in portfolio’s, maar in talent. Net als Sogeti trouwens.’ Af en toe komen ze elkaar op kantoor tegen. Misschien dat ze in de toekomst wel samenwerken op een project. Alles kan, zeker bij Tessa en Drazen. ‘Het is allemaal zó toevallig. Als dit een film was, hadden de kijkers het ongeloofwaardig gevonden.’  

Geen ontmoeting in de trein, maar wel werken bij Sogeti?

Ben jij net zoals Tessa ook geïnteresseerd én op zoek naar een baan als User Experience Designer? Dan zijn wij van Sogeti op zoek naar jou. Klik dan op de button hieronder om de vacatures te bekijken!

Naar Vacatures